ديگر، از حوصله ى اين نوشتار خارج است و مجال بيشترى مى طلبد.

فصل اول : نام آن حضرت در روايت ها

در «صحاح ستّه» به روايت هاى فراوانى برخورد مى كنيم كه پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله) در موارد مختلف، با ذكر نام حضرت مهدى (عج) را معرفى كرده است و با تعبير «إسمُهُ كإسْمى» او را هم نام خود خوانده است.

1- عبدالله بن مسعود از رسول گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله) نقل مى كند: «يَلى رجل من أهل بيتى يُواطِىء اسمُهُ إسمى» ، مردى از اهل بيت من كه هم نام با من است، به فرمان روايى (عالم) مى رسد».(1)

2- پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «لا تذهَب الدنيا و لا تنقضى حتى يملِك العَرَب رجلٌ مِن اهلِ بيتى يُواطِئ إسمُهُ إسمى ، دنيا سپرى نمى شود و به پايان نمى رسد جز اين كه مردى از اهل بيت من كه هم نام با من است، مالك و فرمان رواى عرب شود...»(2)

3- هم چنين از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده است: « لا تَقُوم السّاعة حتّى يلى رجُلٌ مِن أهل بيتى يُواطِئُ اسمُهُ إسمى; ساعت ظهور فرا نمى رسد جز اين كه مردى از

1- السلمى الترمذى، محمد بن عيسى، الجامع الكبير، دارالغرب الاسلامى، بيروت، لبنان، چاپ دوم، ج 4، ص85، باب ما جاء فى المهدى ، ح 2231. ترمذى درمورداين حديث مى گويد: «اين حديث، حسن و صحيح است».

و الشيبانى، احمدبن محمد، مسند احمدبن حنبل، دار احياء التراث، بيروت، لبنان، 1993م، چاپ دوم، ج 1، ص 622، ح 3561 . و همان، ج 1، ح 3562 و ح3563، و ح 4087 و همان، ج 2، ص 27، ح 4267.

2- همان، ج 1، ص 622، ح 3561 و 3562 و 3563 و 4087; و الترمذى، محمدبن عيسى، الجامع الكبير، ج 4، ص 85، باب ما جاء فى المهدى من ابواب الفتن، ح 2230 و ...