بررسی نظریه های نجات و مبانی مهدویت

زمينه ى انجام وظايف و... به عنوان عوامل غيبت امام مهدى (عج) ياد مى شود.

در مجموعه روايت هايى كه از حضرت على(عليه السلام) نقل شده است به برخى از حكمت هاى غيبت اشاره شده است كه از جمله ى آن هاست:

1- در امان ماندن حضرت از بيعت با ستم گران

اميرالمؤمنين(عليه السلام)مى فرمايد: «ان القائم منا اذا قام لم يكن لأحد فى عنقه بيعة فلذلك تخفى ولادته و يغيب شخصه ; موقعى كه قائم ما ( حضرت مهدى (عج) ) قيام كند بيعت كسى در گردن او نخواهد بود و به همين دليل تولد او به صورت مخفى انجام خواهد يافت و بعد نيز وجود مباركش غايب خواهد شد».(1)

2- مشخص شدن گمراهان

يكى از راه هاى تشخيص قوت ايمان و ميزان پاى بندى افراد به دستورهاى اولياى الهى، عمل كرد آنان در دوره ى غيبت رهبران الهى است. به عنوان مثال وقتى حضرت موسى(عليه السلام) به امر الهى چهل روز براى مناجات در كوه طور اقامت كرد، اغلب مردم به دليل ضعف يا عدم ايمان، فريب سامرى را خوردند و از آيين الهى دست كشيدند. در اشاره به اين سنت الهى امام على بن ابيطالب (عليه السلام) در روايتى پس از اشاره به امام مهدى (عج) اضافه مى كند: «ليغيبنّ عنهم تمييزاً لأهل الضلالة ; آن حضرت از چشم مردم نهان خواهد شد تا مردمان گمراه از غير گمراهان مشخص شوند».(2)

3- ستم و ظلم مردم به خودشان

على(عليه السلام) آن جا كه از لزوم وجود حجت الهى در نظام هستى سخن مى گويد به

1- پيشين، ج 51، ص 109 و 110، ح1.

2- پيشين، ص 112، ح 7.