موسيقى عاشورايى عظيم ترين ذخيره موسيقى آيينى و متنوع ترين و مؤثرترين انواع آن است. صرف نظر ازمراسم خاصى كه در برخى نواحى موجود است و در بعضى نواحى وجود ندارد, مى توان موسيقى عاشورايى را به سه بخش متمايز تقسيم كرد:
يا همخوانى مويه گران در نغمه هاى معين و مؤثر.
مديحه سرايى ومدح خوانى از ديرباز در مذهب شيعه رايج است. مداحان حافظان قصايد نَعتيّه ومناقبند كه با اصوات و نغمات شناخته شده اين اشعار را در مدح رسول خدا(ص) و فضايل اهل بيت(ع) مى خوانند. در سراسر ايران گويى مداحان در نغمات زيبا و متنوع آن رايج است؟
اصل روضه خوانى, خواندن كتاب روضه الشهداء در نغمه ها و الحان مخصوص بوده است. امروزه نيز در پايان مجالس وعظ و سخنرانى, روضه خوانى رواج دارد. در ايّام محرم روضه خوانى از روح خاصى برخوردار است و روضه خوانان در نغمه هاى رايج به مصيبت اهل بيت مى پردازند.
نوعى سينه زنى در مجالس مصيبت عاشورا وجود دارد كه به صورت نشسته و آرام در نغمه هاى مخصوص انجام مى گيرد. اين نوحه خوانى علاوه بر موسيقى خاص, از جهت شعرى قابل ملاحظه است و در اين سوى و آن سوى ايران از تنوع آهنگى بسيار برخوردار است.