اگر نوجوانان اين حقيقت را به خوبى درك نمايند كه در ايام بحرانى بلوغ و جوانى ، عقلشان نارسا و ضعيف است ، قطعا به خطر تصميم هاى ناسنجيده و عجولانه خود بهتر متوجه مى شوند و در راه زندگى با احتياط و دقت بيشترى قدم بر مى دارند اينان نيازمندى خود را به راهنمايى رجال الهى و مربيان خيرخواه به خوبى احساس مى كنند و برنامه هاى تربيتى را در كمال علاقه مندى به كار مى بندند.
در پايان اين فصل ، به منظور حفظ جوانان از خطر تصميم هاى عجولانه و لغزش هاى زندگى ، دو دستور مفيد و سعادت بخش را از پيشواى عالى قدر اسلام خاطرنشان مى كنم . به نظر مى رسد اگر نوجوانان عزيز اين دو نكته را به خوبى فراگيرند و عملا به كار بندند، مى توانند دوران بحرانى شباب را به سلامت طى كنند و از كارهاى ناروايى كه ناشى از ضعف فكر و نارسايى عقل است ، مصون بمانند.
(ن ابى عبدالله السلام قال : ان رجلا اتى النبى صلى الله عليه و آله ، فقال يا رسول الله اوصنى . فقال له رسول الله فهل انت مستوص ان انا اوصيتك ؟ حتى قال له ذلك ثلاثا و فى كلها يقول الرجل نعم يا رسول الله . فقال الله (ص ) فانى اوصيك اذا انت هممت بامر فتدبر عاقبته ، فان يك رشدا فامضه ، و ان يك غيا فانته عنه .(169) )
امام صادق عليه السلام فرمود: مردى شرفياب محضر رسول اكرم شد.
عرض كرد: (يا رسول الله به من سفارشى بفرما و دستورى بده .)
حضرت فرمود: (آيا دستورپذير هستى تا به تو سفارشى كنم ؟)
و اين سئوال را سه بار تكرار كرد و مرد درخواست كننده ، در هر سه نوبت ، جواب داد بلى يا رسول الله .
آن گاه رسول اكرم فرمود:
(سفارش من به تو اين است كه هر وقت خواستى براى انجام كارى تصميم بگيرى ، قبلا به عاقبت آن كار فكر كن و نتيجه اش را در نظر بياور. اگر ديدى حق و شايسته است ، اقدام كن ، و اگر ناشايست و برخلاف حق بود، از انجام آن خوددارى بنما.)