پرورش شخصيت اگر پدران و مادران ، اين تمايل فطرى را همواره در نظر داشته باشند و خواهش عرض وجود كودك را به طرز شايسته اى ارضا نمايند، اگر در محيط خانواده او را يك انسان به حساب آورند و عملا مورد تكريم و احترامش قرار دهند، اگر به رفتار و گفتار كودكانه اش عنايت نمايند و با تمسخر و توهين يا بى اعتنايى تحقيرش نكنند و آزرده خاطرش ننمايند، دو نتيجه بزرگ مى گيرند. اول آن كه خواهش فطرى وى را به راه صحيح و بى خطر هدايت كرده اند. ديگر آن كه او را يك فرد مستقل و باشخصيت بار آورده اند.
(عن النبى صلى الله عليه و آله : اكرموا اولادكم و احسنوا آدابكم .(342) )
رسول اكرم (ص ) فرمود: فرزندان خود را احترام كنيد و با آنان مؤ دب برخورد نماييد.
كودكى كه تمايل عزت نفس و شخصيتش ارضا شود و عملا مورد تكريم و احترام باشد، دچار پستى و شكست روحى نمى شود و در خود احساس حقارت نمى نمايد و قهرا در دوران طفوليت و جوانى و تا پايان عمر از عوارض نامطلوبى كه ناشى از اين قسم احساس حقارت است ، مصون و محفوظ خواهد ماند.
كودكى كه در محيط خانواده مورد توجه و تكريم شايسته نباشد و پدر و مادر به وى اعتنا نكنند، كودكى كه غريزه حب ذات و تمايل خودنمايى است سركوب شود و همواره در معرض تحقير و اهانت باشد، طفلى كه احساس كند او را انسان حساب نمى كنند، يا فكر كند در زندگى خانوادگى عضو زايدى است و هيچ كس او را نمى خواهد، قهرا خشمگين و ناراحت مى شود. براى جبران حقارت درونى خود و براى ارضاى خواهش هاى شكست خورده خويش ، به وسايل نادرست و احيانا خطرناك متوسل مى شود تا بتواند از خلال آن وسايل ، خود را نشان بدهد و شخصيت خويش را آشكار كند و مورد توجه دگران قرار گيرد.