نوجوانانى كه با اخلاق فاسد بار آمده اند، بايد با كمك مردان دانا و با فضيلت ، عيوب اخلاقى خود را بشناسند و به درمان آنها بكوشند. بايد از رفتار ناپسند دگران درس عبرت بگيرند و با كمك عقل و فكر، خويشتن را اصلاح نمايند و خود را از ننگ اعمال ناپسند مصون بدارند.
(عن على عليه السلام : الفكر مرآة صافية و الاعتبار منذر ناصح و كفى ادبا لنفسك تجنبك ما كرهته لغيرك .(356) )
على عليه السلام فرموده : فكر و تدبر، آيينه پاكى است كه حقيقت را به آدمى نشان مى دهد.
عبرت گرفتن از دگران ، ترساننده اى است كه به انسان پند و اندرز مى گويد و براى ادب و تربيت همين بس است كه بپرهيزى از آن چه كه ميل ندارى دگران مرتكب شوند.
(و عنه عليه السلام : من لم يهذب نفسه فضحه سوء العادة .(357) )
و نيز فرموده است : كسى كه روان خود را از ناپاكى هاى اخلاق تطهير ننمايد، عادت ناپسنديده اش او را رسوا خواهد ساخت.
همه مردم ، در هر سنى كه باشند، مكلف اند خويشتن را اصلاح كنند، از ناپاكى ها بپرهيزند و از گناه خود در پيشگاه الهى عذر بخواهند. ولى انجام اين وظيفه مقدس براى جوانان بهتر و مهم تر است ، زيرا آنان در دوران شباب ، اساس زندگى تمام عمر خود را پى ريزى مى كنند.
چه بهتر كه از اين فرصت استفاده نمايند و خويشتن را از تربيت هاى بد دوران كودكى و پليدى هاى گناه تطهير كنند و عمرى را به پاكى و نيكى بگذرانند.
(قال رسول الله صلى الله عليه و آله : التوبة حسنة لكنه فى الشباب احسن .(358) )
رسول اكرم فرموده : توبه از گناه هميشه پسنديده است ، ولى در سنين جوانى بهتر و پسنديده تر است .
منطق روان شناسى نيز مى گويد جوانان مى توانند خاطرات بد و تربيت هاى ناپسند دوران كودكى را در ضمير خود خاموش كنند و با تصميم و اراده جدى ، آنها را از اثر بيندازند و به دست فراموشى بسپارند و در عوض ، خويشتن را به عادات حميده و صفات پسنديده متخلق سازند.