هر يك از خواهش هايى كه به قضاى حكيمانه الهى در نهاد بشر آفريده شده ، به منزله يك شاخه از شجره خوشبختى است. جوانانى كه مايل به سعادت و كاميابى هستند، آنان كه مى خواهند يك انسان واقعى باشند و به خوشبختى حقيقى نايل شوند، بايد به همه تمنيات طبيعى خويش توجه نمايند و هر يك از آنها را در جاى خود و با اندازه گيرى صحيح ارضا كنند.
كسانى كه خوشبختى و سعادت خود را تنها در ارضاى بعضى از خواهش هاى غريزى جست و جو مى كنند، آنان كه توجه اساسى و همت خود را به يك ميل نفسانى معطوف داشته و از ساير استعدادهاى درونى خويش غافل اند، به انسانيت خود ستم مى كنند و هرگز به كمال و سعادتى كه شايسته مقام انسان است ، نايل نخواهند شد.
(قال رسول الله صلى الله عليه و آله : من لم ير ان لله عليه نعمة الا فى مطعم او مشرب فقد جهل و كفر نعم الله و ضل سعيه و دنا منه عذابه .(364) )
رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است : كسى كه از همه نعمت هاى خداوند تنها متوجه خوردن يا آشاميدن باشد و ساير عطاياى الهى را در خويشتن ناديده انگارد، به نادانى گراييده و كفران نعمت كرده است . او با اين فكر نادرست و روش ناپسند به گمراهى قدم گذارده و كيفر خداوندى به وى نزديك شده است .
(هدف درست و عملى ما بايد اين باشد كه وجود خود را از هر لحاظ پرورش دهيم ، نه آن كه فقط به معلومات كتابى يا نيرومند كردن جسم بپردازيم ، يا فقط به فكر كار و پول درآوردن باشيم . البته هر يك از اينها به جاى خود مهم است ، ولى از همه چيز مهم تر اين است كه ما يك انسان حقيقى باشيم .)(365)