1. در اولين فرصت طبيعى ، يعنى در موقع جهش احساسات مذهبى ، كه نوجوانان شيفته فراگرفتن مطالب دينى هستند، آنان را به پروردگار جهان دعوت نموده و با منطق عقلى ساده اى كه در خور فهمشان باشد، به وجود خداوند استدلال مى كند و اساس دين را پايه گذارى مى نمايد.
2. خداوند را با صفات محبت انگيز بخشندگى و مهربانى معرفى مى كند و از اين راه عواطف نوجوانان را به پروردگار متوجه مى سازد و محبت او را در ضميرشان جاى مى دهد. محبت خداوند بهترين جوابگوى احساسات مذهبى نوجوانان و بزرگ ترين وسيله ارضاى تمايلات ايمانى آنان است .
3. از حب خداوند، كه اولين احساس مذهبى است ، استفاده مى كند و نوجوانان را به راه پيروى و اطاعت از پيشواى عالى قدر اسلام سوق مى دهد و آنان را به اجراى تمام وظايف معنوى و مقررات دينى علاقه مند مى سازد.
(قل ان كنتم تحبون الله فاتبعونى يحببكم الله و يغفر لكم ذنوبكم و الله غفور رحيم .(460) )
بگو، اى پيغمبر، اگر خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد كه خداوند آمرزنده و مهربان است .
نوجوان وقتى احساس مى كند كه بر اثر پيروى از پيغمبر اسلام ، مورد محبت و عنايت خداوند بزرگ قرار گرفته و پروردگارش او را دوست دارد، عواطف مذهبى اش تشديد مى شود و محبتش به حضرت حق افزايش مى يابد.