ناگفته نماند كه احساس مذهبى و نيايش و پرستش ، مانند ساير تمايلات طبيعى بايد تعديل شود و با اندازه گيرى صحيح اعمال گردد. همان طور كه تندروى در ارضاى خواهش جنسى يا حب مال و مقام ناپسند است ، زياده روى در ارضاى خواهش مذهبى نيز در مكتب اسلام نامطلوب شناخته شده و اولياى گرامى اسلام در اين باره ، ميانه روى را اكيدا توصيه كرده اند.
(فى وصية اميرالمؤ منين عليه السلام عند وفاته : واقتصد يا بنى فى معيشتك واقتصد فى عبادتك .(474) )
از جمله وصاياى على عليه السلام به فرزندش ، نزديك مرگ ، اين بود:
در امور زندگى و همچنين در انجام عبادات ، معتدل و ميانه رو باش .
(عن ابى عبدالله عليه السلام قال : اجتهدت فى العبادة و انا شاب فقال لى ابى يا بنى دون ما اراك تصنع فان الله عزوجل اذا احب عبدا رضى منه باليسير.(475) )
امام صادق عليه السلام فرمود: من جوان بودم و در عبادت كوشش بسيار مى كردم .
پدرم به من فرمود: كمتر از اين مقدار عبادت كه از تو مى بينيم به جاى آور، زيرا وقتى خداوند بنده اى را دوست دارد، با عبادت كم از او راضى مى شود.