بدبختانه ، غريزه حب ذات ، كه در نهاد تمام افراد بشر وجود دارد، حجاب تاريكى است كه اغلب ، آدمى را از واقع بينى و درك حقيقت باز مى دارد. به همين جهت ، هوى پرستان ، تمايلات نارواى خويش را روا مى پندارند و براى ارضاى خواهش هاى نفسانى خود، به اعمال ناپسندى دست مى زنند و سپس با چشم خودپسندى به كارهاى نادرست خويش مى نگرند و همه را خوب و زيبا مى بينند و به قبح و ناپاكى آنها متوجه نمى شوند.
خداوند درباره اين گروه فرموده است .
(افمن زين له سوء عمله فراه حسنا.(514) )
آيا كسى كه رفتار زشتش در نظر وى زيبا جلوه مى كند و اعمال نادرست خود را خوب و پسنديده مى بيند (مانند كسى است كه با پاك نظرى حقيقت را مشاهده مى نمايد؟!)
گاهى روش هاى غلط اجتماعى و عادات ناپسند عمومى ، مانند بى عفتى ، ميگسارى ، قماربازى و نظاير آنها، كه بيش و كم در ملت ها وجود داشته و دارد، باعث گمراهى مى شوند و در نظر مردم ، تمايلات ناروا را روا جلوه مى دهند و كارهاى ناپسند را پسنديده وانمود مى نمايند و در نتيجه بشر را از سعادت واقعى و كمال حقيقى باز مى دارند.