موضوع تكريم نوجوانان و احترام به شخصيت آنان در محيط خانواده ، براى رسيدن به اين هدف كمك قابل ملاحظه اى مى كند. نوجوانى كه پدرش با او مانند يك رفيق صميمى رفتار مى كند، نوجوانى كه به فرموده رسول اكرم ، در كشور خانواده نقش وزير مشاور دارد و زير بار مسئوليت مى رود، پدر و مادر با وى مشورت مى كنند و او در اداره امور زندگى ، با پدر و مادر مصحلت انديشى و همكارى مى نمايد، خيلى زود عقلش رشد مى كند و سريع تر براى سازگارى با اجتماع آماده مى شود.
شوراى خانوادگى . لازم است كه اعضاى خانواده گاهى دور هم به مشورت بنشينند و در مسائل خانوادگى و مشكلاتى كه پيش مى آيد، شور و گفت وگو كنند، دخل و خرج خود را بسنجند و براى سال آينده براى خود تكاليفى در نظر بگيرند.
در ضمن اين گفت و شنيد، فرزندان به مسؤ وليت و فداكارى پدر و مادر و به وظايف خود و به رموز زندگى آشنا مى شوند و به مشورت كردن در كارها و به روش زندگى دموكراسى خو مى گيرند و مى فهمند كه در مقابل خواسته هاى ديگران ، بايد به رضا و رغبت ، از مقدارى از خواسته هاى خود چشم پوشيد و از قوانين اجتماع اطاعت كرد. ياد مى گيرند كه چگونه به نيروى تدبير و در نتيجه همكارى مى توان بر مشكلات فائق شد.
جوان هايى كه در خانه مورد شور و شريك زندگى بوده اند، مرحله درازى را از رشد فكرى پيموده و از هم سن هاى خود به موفقيت و شادكامى نزديك ترند.(529)
نوجوانان ، نه مانند خردسالان مطيع و فرمانبردارند و نه مانند بزرگسالان ، پخته و كار آزموده اند. اگر پدران و مادران آنان را به كلى آزاد بگذارند و كوچكترين نظارتى در اعمالشان ننمايند، به علت خامى و بى اطلاعى ممكن است از راه صحيح زندگى منحرف شوند و در گرداب تباهى و فساد سقوط نمايند.
اگر بخواهند در كارشان مداخله كنند، در رفتار و گفتارشان ، در آميزش هاى خصوصى و رفت و آمدشان اظهارنظر نمايند، به شخصيت و استقلالشان بر مى خورد. رنجيده خاطر مى شوند و روح حساس و زود رنجشان ناراحت مى گردد. در چنين مواقعى است كه روابط نوجوانان با پدران و مادران تيره مى شود.