(قال اميرالمؤ منين عليه السلام : العجب لغفلة الحساد عن سلامة الاجساد. ) (761)
على عليه السلام مى فرمايد: عجب است كه حسودان از سلامتى بدنهاى خويش غافل اند.
(عن ابى جعفر عليه السلام : ان الحسد لياءكل الايمان كما تاءكل النار الحطب . ) (762)
امام باقر عليه السلام مى فرمايد: حسد ايمان را مى خورد و نابود مى كند، همان طور كه آتش هيزم را.
حسد يكى از صفات مذمومى است كه فكر صاحبش را بى قرار و بدنش را بيمار مى سازد. روان شناس براى مبارزه با اين سيئه اخلاقى ، به غريزه خوددوستى تكيه مى كند و به حسود مى گويد اگر اين خوى ناپسند را ترك نگويى زندگى و سلامتت تباه خواهد شد.
اولياى گرامى اسلام نيز از تمايل سلامت و غريزه حب ذات استفاده مى كند، ولى به موازات آن ، خطر بزرگ ترى را كه نابودى ايمان است ، به وى خاطر نشان مى نمايند. در واقع ، اسلام در راه مبارزه با حسد، از قدرت غريزه و نيروى ايمان يك جا بهره بردارى مى كند.
(قال على عليه السلام : من تكبر على الناس ذل . ) (763)
على بن ابيطالب به حضرت حسين عليهماالسلام ، در ضمن وصاياى خود فرموده است :
كسى كه نسبت به مردم تكبر نمايد، ذليل و خوار خواهد شد.
(قال النبى صلى الله عليه و آله : لا ينظر الله الى رجل يجر ازاره بطرا. ) (764)
تكبر نيز يكى از صفات ذميمه و باعث ذلت و خوارى متكبر است . از نظر روان شناسى ، راه درمان اين بيمارى استفاده از غريزه عزت نفس است . ولى اولياى اسلام در مبارزه با اين خوى ناپسند، با استفاده از نيروى غريزه ، به قدرت ايمان نيز تكيه دارند و به پيروان خود خاطرنشان نموده اند كه تكبر مايه ذلت اجتماعى و باعث حرمان از رحمت الهى است .