موقعى كه خبر نزديك شدن لشكر ابرهه به مكه رسيد، مردم به شدت دچار وحشت و نگرانى شدند و تصميم گرفتند با زن و فرزند و تمام اموال و اغنام واحشام خود از شهر فرار كنند.
عبدالمطلب ، كه از تصميم مردم ناراحت شده بود، گفت :
اين عمل مايه ننگ و رسوايى است ، و كوشش كرد تا مگر آنان را از اين فكر منصرف كند، ولى سخنان او نتوانست مردم را مطمئن سازد و خاطر پريشانشان را آرام نمايد. سرانجام ، همانطور كه تصميم گرفته بودند، عمل كردند و شهر را ترك گفتند.
بعضى به كوهها و دره هاى اطراف پناهنده شدند و بعضى به نقاط دورتر گريختند و بعضى از راه دريا مهاجرت كردند و خلاصه همه مردم مكه با اين عمل ، شدت ترس و ضعف و ناتوانى خويش را از هجوم سربازان وحشى اثبات نمودند. (773)
چهل سال پس از اين واقعه ، حضرت محمد صلى الله عليه و آله ، به پيامبرى مبعوث گرديد و تربيت آسمانى خود را در اين راه اصلاح قانون و تغيير شخصيت آن مردم آغاز نمود و در مدت كوتاهى ، بزرگترين تحول روحى را در آنان به وجود آورد.
قومى كه در مقابل هجوم سربازان حبشى تاب مقاومت نياوردند و از ترس ، شهر مسكونى و خانه و زندگى خويش را ترك گفتند، بر اثر تعاليم عاليه اسلام چنان شجاع و نيرومند شدند كه در ايام حيات پيغمبر و پس از مرگ آن حضرت ، در مقابل بزرگ ترين ارتش نيرومند جهان آن روز ايستادگى كردند و به فتوحات درخشان و حيرت زايى نايل آمدند.