( ابى عبدالله عليه السلام فى قول الله عزوجل (اولم نعمركم ما يتذكر فيه من تذكر )توبيخ لابن ثمانى عشر سنة .)(74)
امام صادق عليه السلام فرموده است كه اين آيه ملامت و سرزنش جوانان غافلى است كه به سن هجده سال رسيده اند و از فرصت جوانى خود استفاده نمى كنند.
متاءسفانه در تمام كشورهاى پيشرفته و در حال رشد، به علت تربيت هاى نادرست پدران و مادران و مربيان و همچنين به سبب فساد اخلاق اجتماعى ، بسيارى از جوانان از صراط مستقيم منحرف شده و عملا به تمام مقررات اخلاقى و انسانى پشت پا زده اند. به همه چيز و همه كس بدبين اند و فكر طغيان و عصيان در سر مى پرورند.
اينان در دوران جوانى و در پرشورترين ايام زندگى ، به جاى اميدوارى و كوشش ، دچار ياءس و نااميدى شده اند. نه به تحصيل دانش علاقه دارند، نه به سعادت فرداى خود اميدوارند بيشتر آنها به عادات مضره آلوده شده اند و فرصت گران بهاى جوانى را به نادانى و بوالهوسى از دست مى دهند.
به طورى كه از آمارهاى رسمى و از خلال مقالات نويسندگان استفاده مى شود، اين گروه جوانان آلوده و گمراه ، در كشورهاى بزرگ امروز، مشكلات عظيمى را به وجود آورده و باعث بدبختى خود و دگران شده اند.
دانشمندان تربيت و روان ، به منظور نجات آنان كوشش مى كنند تا مگر بتوانند با تدبيرهاى علمى و عمل ، آن بيماران تيره روز را درمان كنند و براى حل مشكلاتشان چاره اى بينديشند.
غرايب اخلاقى جوانان در روزگار ما به اوج خود رسيده است . درد جوانان عميق و جدى است .
چگونه بايد با اين مصيبت مقابله كرد؟
چگونه بايد جوانان را از انزواى مهلكى كه بدان دچار شده اند، خارج ساخت و آنها را به زندگى پيوند داد؟
مؤ سسه تحقيقات امور اجتماعى و جوانان ، چندى پيش با لحن مضطربى ، به دولت فرانسه اعلام خطر كرد كه لااقل 60 از جوانان ، به علت بى بندوبارى و ندانم كارى اولياى مدارس و اجتماع ، شور زندگى را از دست داده اند، و نااميدانه به كارهايى دست مى زنند كه عواقب هولناكى براى مجموعه جامعه به بار خواهد آورد.