جوانان بايد از همنشينى فرومايگان متملق بپرهيزند و با آنان طرح دوستى و رفاقت نريزند و متوجه باشند كه بر اثر معاشرت و مجالست با آن ها رفته رفته به خوى ناپسند تملق مبتلا مى شوند. جوانان بايد بدانند كه تملق و چاپلوسى ، به منزله انتحار معنوى و نابود كردن شخصيت اجتماعى خويشتن است .
كسى كه به سعادت و خوشبختى خود علاقه دارد، هرگز به چنين خلق ناپسندى متخلق نمى شود و با دست خود موجبات نابودى شخصيت خويش را فراهم نمى سازد.
درباره رفاقت و شرايط رفيق ، احاديث ديگرى نيز از اولياى اسلام رسيده است . در اين جا با نقل يكى از آن روايات ، كه حاوى شرايط رفيق خوب و شايسته ، بحث رفاقت را خاتمه مى دهيم .
( الصادق عليه السلام : الصداقه محدوده فمن لم تكن فيه تلك الحدود فلاتنسبه الى كمال الصذاقه و من لم يكن فيه شى ء من تلك الحدود فلاتنسبه الى شى ء من الصداقه . اولها ان يكون سريرته و علانيته لك واحدة و الثانيه ان يرى زينك زينه و شينك شينه و الثاثه لايغمره عنك مال و لا ولايه و الرابعه ان يمنعك شيئا مما تصل اليه مقدرته و الخامسه لايسلمك عند النكبات .) (993)
امام صادق عليه السلام فرموده است :
دوستى و رفاقت حدودى دارد. كسى كه واجد تمام آن حدود نيست ، او دوست كامل نيست و آن كس كه داراى هيچ يك از آن حدود نيست ، اساسا دوست نيست .
اول آن كه ظاهر و باطن رفقيت نسبت به تو يكسان باشد.
دوم آنكه زيبايى و آبروى تو را جمال خود ببيند و نازيبايى تو را نازيبايى خود بداند.
سوم دست يافتن به مال يا رسيدن به مقام ، روش دوستانه او را نسبت به تو تغيير ندهد.
چهارم در زمينه رفاقت ، از آن چه و هر چه در اختيار دارد، نسبت به تو مضيقه ننمايد.
پنجم تو را در موقع آلام و مصائب ترك نگويد.