(در انتخاب شغل بايد با عامل احساساتى ذوق و سليقه را نيز در نظر داشت ، زيرا بدون يك ميل طبيعى از استعداد نتيجه عاملى به دست نمى آيد و بسا ممكن است كسى كه شغل خود را دوست ندارد، كار خود را ترك گويد و شخصى سست راءى و ناپايدار گردد.)(1024)
(پيش از انتخاب شغل بايد، شوق خود را در نظر گرفت ، زيرا شغلى كه مورد علاقه نباشد، خوب انجام نمى گيرد و موفقيت و سعادت نمى آورد. كسى كه كار خود را دوست دارد، به آسانى در اين كار پيش مى رود و چون طبعا راضى و خوش خو مى شود، با زيردستان و بالادستان به خوشى مى سازد و دشواريهاى كار را، هر چه باشد، به نيروهاى عشق و علاقه از ميان برمى دارد.) (1025)
خلاصه ، پيشرفت و موفقيت در هر كار، مشروط به صلاحيت طبيعى و شوق عاطفى است و اين دو مكمل يكديگرند و با فقدان هر يك از اين دو شرط، كوشش و مجاهده جوانان به نتيجه مطلوب نمى رسد و مايه كامروايى و پيروزى نمى گردد.
بعضى از جوانان در انتخاب شغل يا رشته تحصيل دچار تخيلات موهون مى شوند و بدون توجه به لياقت و استعداد طبيعى خويش ، تنها به اتكاى شوق و علاقه اى كه در خود احساس مى كنند، به كارى دست مى زنند يا در رشته اى وارد مى شوند كه شايسته آن نيستند و بى جهت قسمتى از عمر عزيز و نيروى خود را به رايگان از كف مى دهند.
اينان اگر زود به خود آيند و مسير غلطى را كه برگزيده اند ترك گويند و به كار يا رشته اى كه شايستگى دارند، وارد شوند، ممكن است به آسانى زيان اشتباه خود را جبران نمايند و سرانجام به موفقيت و پيروزى نايل گردند. ولى اگر به مسير غلط خويش ادامه دهند و همچنان به راه خطا بروند، طولى نمى كشد كه مجبور مى شوند آن را ترك گويند و با ناكامى و شكست ، عقب نشينى نمايند.
(اگر به كارى شوق داريم كه استعداد آن در ما نيست ، بايد آن شعله را در خود فرو بنشانيم ، زيرا هرچند قوه و همت صرف كنيم در آن به كار جايى نخواهيم رسيد. خوشبخت كسى است كه استعداد خود را موضوع كار و حرفه خويش قرار داده باشد.)(1026)