چگونه مى توانيم آنها را به طور عاقلانه اى به هم بياميزيم ؟
آيا نمى توان از غرايز دلاورى و تفوق دوستى به طور عاقلانه تر و مدبرانه ترى استفاده كرد و از به كار بردن آن در راه قتل و كشتار و نابودى و انهدام خوددارى نمود؟
آيا نمى توان اين نيروى اعجازانگيز محبت را كه موجب كشش مرد و زن به سوى يكديگر و دوستى و همرنگى ابناى بشر است ، بيش از پيش تقويت كرد؟
آيا اين داروى شفابخش را كه موجب برطرف شدن علل پراكندگى و نفاق و چند دستگى است ، نمى توان تعميم داد؟
عقل و منطق ما را بر آن مى دارد كه به اين پرسش ها پاسخ مثبت دهيم و تجربيات روان شناسان نيز مؤ يد اين نظر منطقى است ، زيرا اعجاز محبت هر روز در عمل و در موارد مختلف در مقابل ديدگان محققان مكشوف مى گردد. (1143)
(قال رسول الله صلى الله عليه و آله : راءس العقل بعد الدين التودد الى الناس و اصطناع الخير الى كل بر و فاجر. ) (1144)
رسول اكرم (ص ) فرمود:
پس از ايمان به خداوند، سرآمد تمام اعمال عاقلانه بشر دوستى و نيكى به همه مردم است ، خواه خوب و درستكار باشد يا فاسق و گناهكار.
( ابى الحسن عليه السلام قال : التودد الى الناس نصف العقل . ) (1145)
حضرت رضا(ع ) فرمود: نصف عقل آدمى اظهار دوستى و محبت نسبت به عموم مردم است .
(قال رسول الله صلى الله عليه و آله : الخلق عيال الله فاحب الخلق الى الله من نفع عيال الله و ادخل على اهل بيت سرورا. ) (1146)
رسول اكرم (ص ) فرموده است :
مخلوق خداوند عموما عيالات خدا هستند و محبوب ترين فرد نزد پروردگار كسى است كه به عيالات خدا نفعى برساند و خانواده اى را شاد نمايد.