روئيدن موى بر صورت پسران يكى از نشانه هاى بلوغ آنان و حاكى از طى شدن دوران طفوليت است ، ولى در صورت دختران بالغ ، موى نمى رويد و اين خود يكى از تفاوت هاى آشكار زن و مرد است . امام صادق عليه السلام ، در توحيد مفضل ، به اين مطلب اشاره فرموده و آن را يكى از مظاهر طراوت و جمال زن معرفى كرده است :
(فاذا ادرك و كان ذكرا طلع الشعر فى وجهه فكان ذلك علامة الذكر و عزالرجل التى يخرج به من حد الصبى و شبه النساء و ان كانت انثى يبقى وجهها نقيا من الشعر لتبقى لها البهجة والنضارة التى تحرك الرجال لما فيه دوام النسل و بقاؤ ه .(125) )
موقعى كه طفل بالغ مى شود اگر پسر باشد در صورتش موى مى رويد و اين نشانه جنس مرد است و به علاوه مايه عز و شخصيت اوست . چه ، بدين وسيله از سر حد كودكى و شباهت زنان خارج مى شود. و اگر دختر باشد، رخسارش همچنان پاك و بدون مو باقى مى ماند تا طراوت و جذابيت ، كه عامل محرك مردان و مايه دوام نسل انسان است ، در وى محفوظ باشد.
(فقال المفضل يا مولاى فقد راءيت من يبقى على حالته و لاينبت الشعر فى وجهه و ان بلغ حال الكبر فقال ذلك بما قدمت ايديهم و ان الله ليس بظلام للعبيد.) (126)
مفضل عرض كرد: مولاى من ، كسانى را ديده ام كه همچنان به وضع سابق خود باقى مانده و با آن كه بزرگ شده اند، موى بر صورتشان نروئيده است .
حضرت فرمود اين وضع معلول اعمالى است كه سابقا انجام داده اند، خداوند هرگز به بندگان خود ستم نمى كند.