اين يك اصل و قاعده كلى است كه ترك مستحبات زمانى كه زيانى به واجبات رساند اولى از انجام آن است. وامّا در خصوص نماز تأكيد بيشترى در روايات شده است. امام موسى كاظم(عليه السلام) در اين باره مىفرمايند: لاتَصُمْ صوماً يمنعك من الصلاةِ فانّ الصلاةَ احبُّ الى الله من الصيام
«روزهاى كه مانع انجام نماز مىشود نگير چرا كه در پيشگاه خداوند نماز بهتر از روزه است»(1). پس اين خدعه و فريب هواى نفس است كه گويد: خدا از حق خويش مىگذرد پس سعى كن از امور ظاهرى غافل نشوى، اگر نماز را ترك كردى باكى نيست به دستگيرى خلق اهتمام و تلاش كن كه رضاى الهى در همين است. بايد بدانيم كه اينگونه افكار، قطاع الطريق راه وصولبه كمال بوده و انجام مستحبات در عقبه واجبات موجب تدارك و زمينه صعود به كمال و سعادت است.
در اكرام و احترام به والدين و حرمت نهادن به مقام والاى پدر و مادر در اسلام و قرآن تأكيدات زيادى شده است. در روايات وارد شده است كه يكى از گناهانى كه در دنيا اثر خود را باقى مىگذارد و علاوه بر عذاب اخروى آثار و عقاب دنيوى بر آن مترتب مىشود. معصيت و گناه عاق
1 ـ مستدرك الوسائل، ج2 ص43.