مىباشد. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در حديثى فرمودهاند: مَنِ اغتابَ مُسلماً اَوْ مُسلمةً لَمْ يقبل اللهُ صلاتَه ولا صيامَهُ اربعين يوماً وليلةً اِلاّ اَنْ يغفر لَهُ صاحبه.
«هركس كه غيبت مرد يا زن مسلمانى را نمايد تا چهل شبانه روز نماز و روزهاش پذيرفته نيست مگر اينكه غيبت شونده او را ببخشايد»(1). و ملاك و معيار در غيبت اين است كه ياد كنى او را به چيزى كه او راضى نيست. كه امام خمينى(رحمه الله) مىفرمايند: اين ملاك و معيار در تهمت هم هست و به همين خاطر تهمت دو عقاب دارد يكى عقاب تهمت و ديگرى گناه غيبت. بنابر اين غيبت هم يكى از معاصى و گناهان كبيره است كه از موانع كمال نماز به حساب مىآيد.
مانع ديگرى كه براى كمال نماز در نصوص و روايات بدان اشاره شده است اذيت و آزار و روا داشتن ستم به همسر مىباشد. يكى از بارزترين مصاديق ظلم كه شايد عقاب شديدترى هم داشته باشد ظلم به همسر در خانه است.
در توصيههاى اولياى دين و بزرگان دينى سفارش زيادى شده كه در ميان اعضاى خانواده عدالت بلكه عفو و گذشت و اخلاق دينى بايد حاكم باشد. و كمترين ستم نسبت به زير دستان، هيچ توجيه شرعى ندارد. و اين
1 ـ بحار الانوار، ج75 ص258.