عبادت، وسيله دريافت امدادها و الطاف الهى است.
«وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ»(22)
آن قدر عبادت كن تا به درجه يقين برسى.
حضرت موسى براى دريافت كتاب آسمانى تورات، چهل شبانه روز در كوه طور به عبادت و مناجات پرداخت و پيامبر گرامى اسلام براى دريافت وحى مدّتهاى طولانى در غار حرا به عبادت مشغول بود. در روايات آمده است: «مَنْ اَخْلَصَ الْعِبادَة لِلّهِ اَرْبَعينَ صَباحاً ظَهَرتْ يَنابيعُ الْحِكْمةَ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ»(23) هر كس چهل شبانه روز تمام كارهايش رنگ عبادت و خلوص داشته باشد، خداوند چشمههاى حكمت را از قلبش بر زبانش جارى مىسازد.
آرى عبادتِ خالصانه، دانشكدهاى است كه چهل روزه فارغ التحصيلانى حكيم پرورش مىدهد كه حكمت را از سرچشمه الهى دريافت و به ديگران تحويل مىدهند.
22) سوره حجر، آيه 99 . 23) بحار، ج 53، ص 326 .