فلسفه و انگيزه دوزخ

تمام گزاره هايى كه با آنها مواجه هستيم و صحت و سقم آنها را مورد تحليل و بررسى قرار مى دهيم, از سه صورت ذيل خارج نيست:

1. خردپذير (Rational);

2. خردگريز (Irrational);

3. خرد ستيز (Antirational).

متألهان و پيروان اديان آسمانى معتقدند كه تمام گزاره هاى دينى از قسم اول است , به اين معنا كه نه با عقل در ستيز و تقابلند و نه عقل از پذيرش آنها گريزان است, بلكه مطابق با حكم عقل و به اصطلاح عقلانى(Rational) است, به همين جهت, مطالبى كه در خصوص عقل ستيزى و يا عقل گريزى در برابر گزاره هاى دينى مطرح مى شود, معلول عدم تبيين گوهر و لُب اين گزاره هاست. در اين جا مى توان براى مثال به كيفرهاى اخروى اشاره كرد. خداوند به متخلفان و مجرمان, وعده بدترين و شديدترين شكنجه هاى قابل تصور را در جايگاهى به نام (جهنم) داده است. در گزاره هاى مربوط به اين موضوع, وقتى عقل به تحليل و بررسى اصل كيفر و انگيزه هاى متصور آن مى پردازد, در پذيرش و تبيين عقلانى آن با بن بست مواجه مى شود و ناچار براى تبيين بيشتر مسأله به نظريات و راه حل هاى عالمان و دانشمندان شريعت مراجعه مى كند. متأسفانه اين مسأله در آيين مسيحيت تنقيح نشده است و لذا شاهد شبهات فلاسفه ملحد و احياناً متأله در اين موضوع هستيم, كه به آنها اشاره مى شود.