داستان های اصول کافی

محمد بن یعقوب کلینی؛ گردآورنده: محمد محمدی اشتهاردی

نسخه متنی -صفحه : 534/ 113
نمايش فراداده

نشانه هاى امام معصوم (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

حضرت رضا(ع ) در خراسان بود، ابوبصير(كه از شاگردان و شفتگان امامان (ع ) بود) به محضر امام رضا(ع ) آمد و چنين پرسيد:

به چه دليل و نشانه ، امام بر حق (معصوم ) شناخته مى شود؟

امام رضا: به چندين خصلت :

1- سفارشى از پدرش ، كه به امامت او اشاره كند(مانند تصريح به امامت او، يا وصيت به او و...).

2- از هر چه بپرسند، بى درنگ به پاسخ سؤ الات مردم ، بپردازند.

3- اگر در محضرش ، سكوت كنند، او آغاز گر سخن (و ميدان دار مجلس ) باشد.

4- و از حوادث فردا خبر دهد.

5-و با هر لغتى با مردم بتواند سخن بگويد.

سپس امام رضا(ع ) به ابوبصير فرمود: قبل از آنكه از اين مجلس خارج گردى ، نشانه اى را به تو نشان مى دهم ، در همين هنگام مردى از مردم خراسان به حضور امام رضا(ع ) رسيد و با زبان عربى با امام رضا(ع ) سخن گفت ، ولى امام رضا(ع ) با زبان فارسى به او پاسخ مى داد.

مرد خراسانى گفت :

(قربانت گردم ! سوگند به خدا، مرا از سخن گفتن به زبان فارسى باز نداشت جز اينكه گمان كردم شما زبان فارسى را خوب نمى دانيد).

امام رضا: عجبا! اگر من نتوانم پاسخ تو را با زبان فارسى به خوبى بدهم ، پس ‍ برترى من بر تو به چيست ؟

سپس امام رضا(ع ) به ابوبصير فرمود:

اى ابا محمد! همانا زبان احدى از مردم ، از امام مخفى نمى ماند، بلكه امام ، زبان پرندگان و حيوانات و هرگونه جاندار را مى داند، كسى كه اين ويژگيها را نداشته باشد، او امام بر حق نخواهد بود. (113)