بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
روزى پيامبر(ص ) به فاطمه (س ) فرمود:(برخيز و آن سينى را به اينجا بياور، فاطمه (س ) برخاست و آن سينى را كه (در جاى پنهان بود) بيرون آورد، كه در ميان آن نان تريد شده و گوشت پخته شده بود(كه ظاهرا از غذاى بهشتى بود).
پيامبر(ص ) و على (ع ) و حسن و حسين و فاطمه (س )، سيزده روز از آن غذا خوردند، سپس ام ايمن روزى چيزى از آن نان و گوشت را در دست حسين (ع ) ديد، به او گفت : اين غذا را از كجا آوردى ؟
حسين (ع ) فرمود:
(چند روز است كه ما از اين غذا مى خوريم ).
ام ايمن (كه از بانوان مخلص و ارادتمند اهلبيت نبوت بود) به حضور فاطمه (س ) آمد و عرض كرد:
(هر چه ام ايمن دارد، به فاطمه (س ) و فرزندانش تعلق دارد، اما آيا فاطمه (س ) هر چه دارد، قدرى از آن به ام يمن نمى رسد؟).
فاطمه (س ) مقدارى از آن غذا را براى ام ايمن آورد، ام ايمن از آن خورد، از آن پس غذاى آن سينى تمام شد.
پيامبر(ص ) فرمود:(اگر از آن غذا به ام ايمن نمى خوراندى ، تا روز قيامت تو و ذريه تو از آن غذا مى خوردند).
امام باقر(ع ) پس از نقل ماجراى عجيب فوق فرمود:
(آن سينى در نزد ما است ، و قائم ما در زمان ظهور خود، آن را بيرون مى آورد)(166)