بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
اسحاق بن عمار مى گويد: نزد امام كاظم (ع ) بودم ، آن حضرت وقت مرگ مردى را به خود او خبر داد.
من پيش خود گفتم :
(مگر امام كاظم (ع ) مى داند كه هر كدام از شيعيانش در چه وقت مى ميرند؟)
ناگاه آن حضرت با چهره خشمگون به من نگريست و فرمود:
(اى اسحاق ، رشيد هجرى (يكى از اصحاب نزديك امام على عليه السلام ) علم منايا و بلايا (مرگها و مصائب مردم ) را مى دانست ، امام كه سزاوارتر به دانستن آن است ، سپس فرمود: اى اسحاق ! هر چه خواهى بكن (و كارهايت را انجام بده ) كه عمرت به سر آمده و به دو سال نرسيده مى ميرى ، و افراد خانواده ات ، چند روز پس از مرگ تو، با همديگر اختلاف مى كنند و خيانت به همديگر مى نمايند، به گونه اى كه دشمنان شما آنها را شماتت و سرزنش كنند، با آنكه تو در دلت چنان خيال كردى )
(كه ما چگونه خبر از آينده مى دهيم ).
اسحاق مى گويد؛ گفتم :
(آنچه در دلم گذشت ، از درگاه الهى ، طلب آمرزش مى كنم )، مدتى از اين جريان گذشت ، اسحاق از دنيا رفت .
و همانگونه كه امام كاظم (ع ) خبر داده بود، بعد از او، افراد خاندان او با هم اختلاف نمودند، و دستشان به اموال مردم دراز بود و كارشان به افلاس كشيد (مفلس شدند، و قرضشان بيش از اندوخته و در آمدشان بود). (278)