بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
امام كاظم (ع ) در بغداد بود، جمعى از جمله هشام بن حكم و على بن يقطين ، نيز در آن وقت در بغداد بودند.
على بن يقطين گفت : من به حضور امام كاظم (ع ) رفتم (گويا آن حضرت در زندان بود، و على بن يقطين كه در ظاهر تقيه مى كرد و از اطرافيان هارون الرشيد به شمار مى آمد، مى توانست به حضور امام برسد) ناگاه ديدم پسرش على بن موسى الرضا(ع ) به حضور پدرش آمد.
امام كاظم (ع ) به من فرمود:
(از على بن يقطين ! همين على (ع ) آقاى فرزندان من است ، آگاه باش كه من كنيه ام (ابوالحسن ) را به او بخشيدم )
هشام بن حكم ، كف دست خود را به پيشانى زد و گفت : (واى بر تو چه گفتى ؟)
ابن يقطين : سوگند به خدا همانگونه كه گفتم ، از امام كاظم (ع ) شنيدم .
هشام : (بنابراين ، امام كاظم (ع ) با اين سخن به تو خبر داده كه امام بعد از خودش ، فرزندش على بن موسى الرضا(ع ) است ) (293)
در روايت ديگر آمده : مخزومى كه مادرش از فرزندان جعفر طيار است گفت :
در محضر امام كاظم (ع ) بودم (ظاهرا اين قضيه در مدينه بوده است ) آن حضرت براى ما پيام فرستاد و ما را به حضورش طلبيد و ما به محضرش رفتيم ، فرمود:
(آيا مى دانيد براى چه شما را به اينجا حاضر كرده ام ؟)
گفتيم : (نه ، نمى دانيم )
امام كاظم : (گواه باشيد، همانا اين پسرم (اشاره به حضرت رضا) وصى من ، و قيم من ، بعد از من است ، هر كس از من طلبى دارد از اين پسر بگيرد، و به هر كس وعده داده ام ، بايد از اين بخواهد تا وفا كند، و هر كسى ناگزير است كه با من ملاقات كند، جز به وسيله نامه او با من ملاقات ننمايد) (294)