بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
شخصى (مثلا به نام قاسم ) به حضور امام صادق (ع ) آمد و گفت :
در قرآن دو آيه وجود دارد، ولى هر چه (معناى ) آن دو را مى جويم ، به آن دست نمى يابم .
امام صادق : آن دو آيه كدام است ؟
قاسم : (يكى آيه 60 مؤ من است كه خداوند مى فرمايد:)
(ادعونى استجب لكم )
(مرا بخوانيد (و درخواست خود را از من بخواهيد) و من آن را براى شما مستجاب مى كنم ).
ما دعا مى كنيم و درخواست خود را از خدا مى خواهيم ، ولى استجابتى نمى بينيم .
امام صادق : پس چرا دعايتان به استجابت نمى رسد؟
قاسم : نمى دانم .
امام صادق : ولى من راز آن را به تو خبر مى دهم :
كسى كه از فرمان خدا اطاعت نمايد، سپس دعا كردن جهت و روش دعا را مراعات نمايد، خداوند دعايش را به استجابت مى رساند.
قاسم : جهت و روش دعا، چيست ؟
امام صادق :
1- نخست حمد و ثناى الهى بجا آور
2- سپس نعمتهائى را كه به تو عنايت فرموده ياد كن و شكر گزارى نما
3- سپس صلوات بر پيامبر (ص ) بفرست
4- سپس گناهانت را ياد بياور و به آن اقرار كن
5- سپس استغفار كرده و در مورد گناهانت به خدا پناه ببر، (آنگاه دعا كن ) اين است جهت و روش دعا كردن ، حال بگو آيه ديگر كدام است ؟
قاسم : اما آيه ديگر اين آيه (39 سباء) است كه خداوند مى فرمايد:
(و ما انفقتم من شيى ء فهو يخلفه و هو خير الرازقين )
(و هر چيزى را (در راه خدا) انفاق كنيد، خداوند جاى آن را پر مى كند و او بهترين روزى دهندگان است ).
من انفاق مى كنم ، ولى عوض آن را نمى يابم .
امام صادق : آيا به نظر تو، خدا خلف وعده مى كند؟
قاسم : (نه ).
امام صادق : پس راز عوض نگرفتنت چيست ؟
قاسم : نمى دانم .
امام صادق : (اگر شما از راه حلال ، ثروتى را بدست آورديد، و در راه حلال انفاق نموديد، قطعا درهمى را انفاق نمى كنيد، مگر اينكه عوض آن داده شود). (60)