بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
جابر مى گويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم :
(بعضى از مردم ، وقتى آيات قرآن را مى خوانند، و يا از ديگرى مى شنوند، بى هوش مى شوند، به طورى كه اگر دست و پايشان را قطع كنند، نمى فهمند).
امام باقر(ع ) فرمود:(سبحان الله ! اين كار كار شيطان است ، كسى به چنين چيزى توصيف نشده (كه بى هوشى كار ستوده اى باشد)، تحت تاءثير قرار گرفتن ستوده از قرآن ، به اين است كه دل نرم شود، و رقت قلب همراه ريختن اشك چشم و ترس از خدا به وجود آيد) (77)