بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
«فتحعلى شاه» از شاهان بزرگ قاجار كه 37 سال سلطنت كرد، بود روزى در ميان دو تن از زنهايش كه يكى به نام «جهان» و ديگرى بنام «حيات» نشسته بود و اين شعر را خواند:
جهان گفت: تو پادشاه جهانى، جهان تو را بايد.
حيات گفت: اگر حيات نباشد جهان چه كار آيد؟
يكى از نديمه هاى حرمسرا، اين گفتگو را شنيد و نامش «بقا» بود، به پيش آمد و گفت: