بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
شخصى از روى غرور به نابينائى گفت: مشهور است كه خداوند هر نعمتى را كه از روى حكمت از بنده اى مىگيرد، در عوض نعمت ديگر مىدهد چنانكه شاعر گويد:
حال بگوى بدانم خدا به جاى ناببنائى چه نعمتى به تو داده است.
نابينا فورا گفت: چه نعمتى بالاتر از اينكه روى تو را نبينم! (96)
و به اين ترتيب، پاسخ آن عيبجوى مغرور را داد و او را سرافكنده ساخت.