يكي از فوايد شادي و نشاط، استواري پيوند خانواده و تأمين سلامت روان كودكان است. پدر و مادري كه در خانه، با شادي و نشاط خود، محيطي آكنده از صفا و صميميت را براي خود و فرزندانشان فراهم كرده‌اند، در حقيقت، اولين گام را در جهت تقويت روحيه و انگيزه و عزت نفس فرزندان خود برداشته‌اند. رابطه مثبت زناشويي مي‌تواند دست‌مايه شادي فرزندان باشد.
ريچارد استيل مي‌گويد:
«زندگي زناشويي همراه يا بدون عاطفه مناسب با آن، كامل‌ترين شكل تصور از بهشت و جهنمي است كه ما در زندگي قادر به ايجاد، به دست آوردن و يا رسيدن به آن هستيم.»(37)
زندگي مشترك ايجاب مي‌كند زن و شوهر در غم و شادي يكديگر شريك باشند. در اين ميان، بانوي خانواده نقش تعيين كننده‌اي دارد. امام علي (عليه السلام) مي‌فرمايد: «به خدا سوگند، هيچ‌گاه حضرت فاطمه (سلام‌الله عليها) را در زندگي به خشم نياوردم و او را بر كاري كه ميل نداشت، وادار نكردم تا روزي كه از دنيا رفت و او نيز هيچ‌گاه مرا به خشم نياورد و از فرمان‌هاي من سرپيچي نكرد و هرگاه به او نگاه مي‌كردم، نگراني‌ها و غم‌هايم از بين مي‌رفت.»(38)
البته پدر خانواده نيز نبايد غصه‌هاي خارج از خانه‌ها را به خانه ببرد. پيامبر اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) مي‌فرمايد:
«اگر يكي از شما در تنگنا قرار گرفت، از خانه بيرون رود و خود و خانواده‌اش را محزون نسازد.»(39)