آداب راز و نیاز به درگاه بی نیاز با ترجمه عدة الداعی و نجاح الساعی ابن فهد حلی (ره) همراه با شرح اسماء الله

احمد بن محمد ابن فهد حلی؛ ترجمه: محمدحسین نائیجی نوری

نسخه متنی -صفحه : 165/ 45
نمايش فراداده

فصل 4 كار و كسب مسلمان براى چيست

وقتى كه نفاست اين دو گوهر (علم و عمل) را دانستى بدانكه غير ايندو گوهر باطلند و خيرى در آنها نيست و بيهوده اند و ثمره اى بر آنها مترتب نيست، زيرا غير ايندو يا امورى هستند كه چاره اى از انجام آن نيست نظير غذا كه ضرورت انسانى است و يا امورى كه زايد بر ضرورتند. پس دو قسم شد قسم اول: قوت و غذا ناپسند نيست، بلكه طلب رزق از عبادت است. رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: زحمتكش براى عيال مثل مجاهد در راه خداست. و امير المومنين عليه السلام فرمود: تجارت كنيد خدا به شما بركت مىدهد، زيرااز رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم شنيدم مىفرمود: روزى ده قسمت است نه قسمت آن در تجارت است و يك قسمت در غير آن است. و امام صادق عليه السلام فرمود: گناه مرد همين بس كه عايله اش را بدون خرجى مىگذارد. پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: ملعون است ملعون كسى كه عايله اش را بدون خرجى بگذارد و بنابراين بايد مراعات چند چيز شود.

اول بايد طلب روزى حلال و ترك حرام بلكه ترك مال شبهه ناك كرد، زيرا اقدام بر مال مشتبه انسان را در حرام مىافكند. رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: كسى كه برايش تفاوت نمى كند كه از كجا كسب كند، براى خداى تعالى هم تفاوت نمى كند كه از كجا او را داخل در آتش جهنم كند.

دوم: به آنچه كه او را كفايت مىكند قناعت نمايد اگر صنعت كارى است كه در طول روز يك دينار كار مىكند و مىداند كه يك سوم دينار براى او كافى است، يك سوم روز را كار كند باقى روز را در عبادت صرف نمايد. و اگر اميد دارى كه اگر تمام روز را كار كند يك دينار در مىآورد و دو روز ديگر را در عبادت صرف مىكند عيبى ندارد و همينطور اگرتاجر است و از تجارت پيش از مقدار قوت روزش در آمد دارد بيشتر را در عبادت و راه خدا صرف كند و جايز است كه به اندازه خرجى سال ذخيره كند و ذخيره بيش از آن خطرناك است.

صدوق باسناد خود به ابى الدرداء روايت نمود كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: هركس تندرست صبح كند و امنيت در راهش برقرار باشد و غذاى آن روز و شبش را داشته باشد مثل آنست كه همه دنيا را جمع كرده است اى فرزند جعشم! آن مقدار روزى بس است كه گرسنگى را درمان كند و عورت تو را بپوشاند و اگر خانه اى كه تو را پناه دهد بسيار خوب و اگر وسيله اى كه بر آن سوار شوى چه بهتر در غير اينصورت نان وآب كوزه (تو را كفى) است و بيشتر از آن حسابى است كه بر دوش تو قرار گرفته و يا عذابى است (وبال گردن شما).