قسمتى از واجبات بايد به همراه نيت و قصد قربتبه جاى آورده شوند مانند نماز و روزه كه به آنها واجبات تعبدى مىگويند.
قسمتى ديگر عباداتى هستند كه لازم نيستبه همراه نيت و قصد قربتبه جا آورده شوند، مانند تطهير بدن و لباس و امر به معروف و غسلميت.
به عبارت ديگر، در واجبات توصلى انگيزه امر معلوم است، ولىدرواجبات تعبدى غرض و مقصود شارع معلوم نيست، گرچه فلسفه و حكمتى دارد و مكلفين صرفا براى تعبد به امر خداوند انجام مىدهند.