2. خاندان حنين (شيخ المترجمين).
3. جيش اعصم دمشقى.
4. قسطا ابن لوقاى بعلبكى.
5. خاندان ماسرجويه.
6. خاندان كرخى (شيعي).
7. خاندان ثابت.
8. حجاج بن مطر.
9. ابن ناعمه حمصى.
10. استفان بن باسيل.
11. موسى بن خالد (ترجمان).
12. سرجيس رأسى.
13. يوحنا ابن بختيشوع.
14. بطريق.
15. يحيى بن بطريق.
16. ابو عثمان دمشقى.
17. ابو بشر متى بن يونس (استاد فارابي).
18. يحيى بن عدى (شاگرد فارابي).
سپس وى به خاندان نوبخت شيعى و ابن مقفع، كه از فارسى به عربى ترجمه كردهاند، و همچنين فضل بن نوبخت و موسى و يوسف، پسران خالد و... نيز اشاره ميكند. آن چه در حاشيه نهضت ترجمه قابل توجه است و بيشتر شارحان بر آن اتفاق نظر دارند، اين است كه نهضت ترجمه به صورت جدى تا عصر فارابى ادامه مييابد و از اين تاريخ، دوره شرح و تفسير و تحشيه آغاز ميگردد و اولين گام را در اين راه، كندى، فيلسوف العرب بر ميدارد و گام دوم و اساسى را ابونصر فارابى بر ميدارد و تقريباً بيشتر كتابهاى كتب افلاطون و