در شرائطى كه هر روز با اثر جديدى در زمينه تاريخ انديشه بيگانگان روبرو هستيم متأسفانه نسل امروز ما هنوز منابع در خورى براى آشنايى با انديشه گذشتگان و سازندگان هويت اسلامى و ايرانى خويش در اختيار ندارد. غالباً از ريشه و پيشينه خود بىاطلاع است؛ تا آنجا كه مىبينيم حتى برخى از فارسى نويسان به تقليد از نويسندگان غربى سير انديشه در فلسفه و علوم را پس از دوره يونان و روم باستان در دوره مدرسى مسيحى و سپس در دوره مدرن دنبال مىكنند و به يكباره دوره اسلامى ـ يعنى دوره تاريخى مهمى كه مركز ثقل علوم مختلف عقلى و تجربى در سرزمينهاى اسلامى بوده است و به ويژه دانشمندان ايرانى نقش مؤثرى در شكوفايى علوم داشتهاند ـ به دست فراموشى سپرده مىشود.
در اين ميانه شايد سرنوشت انديشههاى سياسى ـ اعم از فلسفى يا فقهى اسفبارتر از شاخههاى ديگر علوم باشد؛ همين امر زمينهساز برخى پيش داورىهاى ناروا نسبت به تطور تاريخى انديشه سياسى مسلمين و بالندگىهاى آن گرديده است. لذا چندى است كه گروه پژوهشى تاريخ انديشه سياسى مسلمانان، احياء ميراث سياسى اسلامى را وجهه همت خود قرار داده است و به مدد توفيق الهى هر بار با معرفى انديشههاى يكى از عالمان بزرگ اسلامى برگي