احكام مذكوره را به همان دستور مقرر دانسته، از مضامين حكم جهان مطاع ـ كه به تاريخ شهر محرم سنه ست و ثلاثين و تسعمائة صادر شده ـ در جميع اين ابواب به تمامى قيود در نگذرند و از آن عدول نجويند و خلافكننده را ملعون و مطرود دانسته، به مقتضى آيه كريمه «اولئك عليهم لعنةاللّه والملائكة والناس اجمعين» از مردودانِ اين دودمان شهرند در اين ابواب قدغن دانسته، تقصير ننمايند و در عهده شناسند و هر ساله در اين باب پروانچه مجدد نطلبند و شكر و شكايت وكلا و گماشتگانِ ايشان را عظيم و مؤثر شمرند. به تاريخ 16 ذى حجةالحرام سنة 939 ق.
احكام مسطوره را و جميع احكام كه درباره مقتدى الانام مومى اليه صادر شده ممضى و منفذ دانسته، خلافكننده را ملعون و مطرود دانند. كتبه طهماسب1.
1. ر.ك: رياضالعلماء، ج 3، ص 456؛ روضات الجنات، ج 4، ص 464؛ شهداء الفضيلة، ص 110.