كركى است. ارتباط اقامه اين نماز با سياست و حكومت در طول اعصار و حكم به ضرورت نصب امام جمعه توسط سلطان عادل، فقهايى را به مخالفت با اقامه آن در عصر غيبت واداشته بود، اما كركى اقامه نماز جمعه را وجوب تخييرى قلمداد كرده و شرط آن حضور نايب امام يا فقيه جامعالشرايط دانسته است. مسئله اختيارات فقيه و نيابت فقها از جانب امام را كركى در اين رساله به خوبى مطرح كرده است.
اين رساله را كركى در ابتداى ورود خود به ايران در سال 917 ق. در مشهد امام رضا به رشته تحرير درآورده است. اين رساله به نوعى در جهت دفاع از سياست مذهبى صفويان كه مبتنى بر اصرار بر تشيّع و لعن خلفا بود، قرار دارد. رساله ديگرى نيز به همين منظور با عنوان تعيين المخالفين لأميرالمؤمنين عليه السلام از وى در دست است.
در اين رساله كركى بين عدالت و تقوا ملازمه برقرار مىكند.
كه بيانگر روش اصولى او در استنباط احكام شرعى است.
رسالهاى است در رد صوفيه كه اصل آن موجود نيست، اما فرزند كركى از آن، نقل قولهايى در كتاب خود آورده است.