جارى خواهد شد، تا قوم بنوشند و موسى در حضور مشايخ اسرائيل چنين كرد" «1».
به هر حال خداوند از يك سو بر آنها من و سلوى نازل كرد، و از سوى ديگر آب بقدر كافى در اختيارشان گذاشت، و به آنها فرمود:" از روزى خداوند بخوريد و بنوشيد اما فساد و خرابى در زمين نكنيد" (كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ).
در حقيقت به آنها گوشزد مىكند كه حد اقل به عنوان سپاسگزارى در برابر اين نعمتهاى بزرگ هم كه باشد لجاجت و خيرهسرى و آزار پيامبران را كنار بگذاريد.
" لا تعثوا" از ماده" عثى" (بر وزن مسى) به معنى فساد شديد است، منتهى اين كلمه بيشتر در مفاسد اخلاقى و معنوى به كار مىرود در حالى كه ماده" عيث" كه از نظر معنى شبيه آن است بيشتر به مفاسد حسى اطلاق مىگردد، بنا بر اين جمله" لا تعثوا" همان معنى مفسدين را مىرساند، ولى با تاكيد و شدت بيشتر.
اين احتمال نيز وجود دارد كه مجموع جمله اشاره به اين حقيقت باشد كه فساد در آغاز از نقطه كوچكى شروع مىشود و سپس گسترش مىيابد و تشديد مىگردد و اين درست همان چيزى است كه از كلمه" تعثوا" استفاده مىشود، به تعبير ديگر" مفسدين" اشاره به آغاز برنامههاى فسادانگيز است و" تعثوا" اشاره به ادامه و گسترش آن.
(1) فصل 17 سفر خروج جمله 5 و 6.