تفسیر نمونه

ناصر مکارم شیرازی

جلد 1 -صفحه : 667/ 632
نمايش فراداده

در حديثى از امام باقر (ع) مى‏خوانيم:

من عدل فى وصيته كان كمن تصدق بها فى حياته، و من جار فى وصيته لقى اللَّه عز و جل يوم القيامة و هو عنه معرض‏

!:" كسى كه در وصيتش عدالت را رعايت كند همانند اين است كه همان اموال را در حيات خود در راه خدا داده باشد، و كسى كه در وصيتش تعدى كند نظر لطف پروردگار در قيامت از او بر گرفته خواهد شد" «1»! تعدى و جور و ضرار در وصيت آن است كه انسان بيش از ثلث وصيت كند، و ورثه را از حق مشروعشان باز دارد، و يا اينكه تبعيضات ناروايى به خاطر حب و بغضهاى بى‏دليل انجام دهد، حتى در بعضى از موارد كه ورثه سخت نيازمندند دستور داده شده وصيت به ثلث هم نكنند و آن را به يك چهارم و يك پنجم تقليل دهند «2».

موضوع عدالت در وصيت تا آن اندازه‏اى در سخنان پيشوايان اسلام مورد تاكيد واقع شده كه در حديثى مى‏خوانيم:

" يكى از مردان طائفه انصار از دنيا رفت و بچه‏هاى صغيرى از او به يادگار ماند، او اموال خود را در آستانه مرگ در راه خدا صرف كرد به گونه‏اى كه هيچ مال ديگرى از او بجا نماند، هنگامى كه پيامبر از اين ماجرا آگاه شد فرمود: با آن مرد چه كرديد؟ گفتند او را دفن كرديم، فرمود: اگر من قبلا آگاه شده بودم اجازه نمى‏دادم او را در قبرستان مسلمانان دفن كنيد، چرا كه بچه‏هاى صغير خود را رها كرده تا گدايى كنند"! «3».

3- وصاياى واجب و مستحبّ-

گرچه وصيت ذاتا از مستحبات مؤكد است، ولى گاه- همانگونه كه‏

(1) وسائل الشيعه جلد 13 صفحه 359.

(2) وسائل الشيعه جلد 13 صفحه 360.

(3) سفينة البحار جلد 2 صفحه 659 ماده وصيت.