جمعى از يهود مىگويند معاشرت مردان با اينگونه زنان مطلقا حرام است هر چند كه به صورت غذا خوردن سر يك سفره و يا زندگى در يك اطاق باشد مثلا مىگويند جايى كه زن حائض بنشيند مرد نبايد بنشيند، اگر نشست بايد لباس خود را بشويد و الا نجس است، و نيز اگر در رختخواب او بخوابد لباس و بدن را بايد شستشو دهد، بطور خلاصه زن را در اين مدت يك موجود ناپاك و لازم الاجتناب مىدانند.
در مقابل اين گروه نصارا هستند كه مىگويند: هيچ گونه فرقى ميان حالت حيض زنان و غير حيض نيست، همه گونه معاشرت حتى آميزش جنسى با آنان بى مانع است! مشركين عرب به خصوص آنها كه در مدينه زندگى مىكردند، كم و بيش به خلق و خوى يهود انس گرفته بودند و با زنان حائض مانند يهود رفتار مىكردند و در زمان عادت ماهيانه از آنها جدا مىشدند، همين اختلاف در آيين و افراط و تفريطهاى غير قابل گذشت سبب شد كه بعضى از مسلمانان از پيغمبر اكرم (ص) در اين باره سؤال كنند، در پاسخ آنان اين آيه نازل شد
در نخستين آيه به سؤال ديگرى برخورد مىكنيم و آن درباره عادت ماهيانه زنان است، مىفرمايد:" درباره (خون) حيض از تو سؤال مىكنند بگو چيز زيان آورى است" (وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً).
و بلافاصله مىافزايد:" حال كه چنين است از زنان در حالت قاعدگى كناره گيرى نمائيد، و با آنها آميزش جنسى نكنيد تا پاك شوند" (فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحِيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ).