همچنين منت و آزار و نيز نماز و روزه و ساير احكام و عقايد.
و در پايان آيه مىفرمايد:" و خداوند بر هر چيز قادر است" (وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ).
هم آگاهى دارد نسبت به همه چيز اين جهان و هم قادر است لياقتها و شايستگيها را مشخص كند و هم متخلفان را كيفر دهد.
1- گاه تصور مىشود كه اين آيه با احاديث فراوانى كه مىگويد: نيت گناه، گناه نيست مخالفت دارد.
ولى پاسخ آن روشن است، زيرا آن احاديث مربوط به گناهانى است كه عمل خارجى دارد و نيت مقدمه آن است مانند: ظلم و دروغ و غصب حقوق، نه گناهانى كه ذاتا جنبه درونى دارند و عمل قلبى محسوب مىشود، (مانند شرك و ريا و كتمان شهادت).
تفسير ديگرى نيز براى اين آيه وجود دارد و آن اينكه يك عمل ممكن است به صورتهاى مختلف انجام شود، مثلا انفاق گاه براى خدا است و گاه براى ريا و شهرتطلبى، آيه مىگويد: اگر نيت خود را آشكار سازيد و يا پنهان كنيد خداوند از آن با خبر است، و بر طبق آن به شما جزا مىدهد و در واقع اشاره به همان مضمون روايت لا عمل الا بنية :" هيچ عملى جز به نيت نيست" «1» دارد.
2- روشن است اينكه مىفرمايد: هر كس را بخواهد مىبخشد و هر كس را بخواهد عذاب مىكند، خواستن بى دليل نيست، بلكه بخشش او نيز دليلى دارد و دليلش شايستگى عفو در شخص مورد بخشش است، و همچنين عدم بخشش و عذاب كردن.
1) وسائل الشيعه، جلد 1 صفحه 33.