محكم درك مىكنند و به همين دليل در مقابل همه تسليماند و مىگويند: همه آيات از طرف پروردگار ما است، چه اينكه همه آنها اعم از محكم و متشابه در پرتو علم و دانش آنان روشن است چنان كه در متن آيه آمده است:
" يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا" و به اين ترتيب رسوخ در علم سبب مىشود كه انسان هر چه بيشتر از اسرار قرآن آگاه گردد. و البته آنها كه از نظر علم و دانش در رديف اولند (همچون پيامبر (ص) و ائمه هدى ع) از همه اسرار آن آگاهند در حالى كه ديگران هر يك به اندازه دانش خود از آن چيزى مىفهمند، و همين حقيقت است كه مردم حتى دانشمندان را به دنبال معلمان الهى براى درك اسرار قرآن مىفرستد.
7- جمله" وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ" كه در پايان آيه آمده، اشاره به اين است كه اين حقايق را تنها انديشمندان مىدانند، آنها هستند كه مىفهمند چرا قرآن بايد آيات محكم و متشابه داشته باشد، و آنها هستند كه مىفهمند بايد آيات متشابه را در كنار آيات محكم چيد و اسرار آنها را كشف نمود، و لذا از امام على بن موسى الرضا (ع) نقل شده كه فرمود:
من رد متشابه القرآن الى محكمه هدى الى صراط مستقيم "،" كسى كه آيات متشابه را به آيات محكم باز گرداند به راه راست هدايت شده است" «1».
1) تفسير صافى، ذيل آيه مورد بحث.