لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (28)
28- افراد با ايمان نبايد به جاى مؤمنان، كافران را دوست و سرپرست خود انتخاب كنند، و هر كس چنين كند، هيچ رابطهاى با خدا ندارد (و پيوند او بكلى از خدا گسسته مىشود)، مگر اينكه از آنها به پرهيزيد (و به خاطر هدفهاى مهمترى تقيه كنيد). خداوند شما را از (نافرمانى) خود، بر حذر مىدارد، و بازگشت (شما) به سوى خداست.
در آيات گذشته سخن از اين بود كه عزت و ذلت و تمام خيرات به دست خدا است، و در اين آيه به همين مناسبت مؤمنان را از دوستى با كافران شديدا نهى مىكند، زيرا اگر اين دوستيها به خاطر كسب قدرت و ثروت و عزت است، همه اينها به دست خدا است.
مىفرمايد:" افراد با ايمان نبايد غير از مؤمنان (يعنى) كافران را دوست و ولى و حامى خود انتخاب كنند" (لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ). «1»
" و هر كس چنين كند در هيچ چيز از خداوند نيست" و رابطه خود را به كلى از پروردگارش گسسته است (وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ).
اين آيه در زمانى نازل شد كه روابطى در ميان مسلمانان و مشركان با يهود و
1)" اولياء" جمع" ولى" و در اينجا به معنى دوست و حامى و همپيمان و يار و ياور است.