قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرِينَ (32)
31- بگو:" اگر خدا را دوست مىداريد، از من پيروى كنيد! تا خدا (نيز) شما را دوست بدارد، و گناهانتان را ببخشد، و خدا آمرزنده مهربان است." 32- بگو:" از خدا و فرستاده (او)، اطاعت كنيد! و اگر سرپيچى كنيد، خداوند كافران را دوست نمىدارد."
در باره آيات فوق دو شان نزول در تفسير" مجمع البيان" و" المنار"، آمده است: نخست اين كه جمعى در حضور پيغمبر (ص) ادعاى محبت پروردگار كردند، در حالى كه" عمل" به برنامههاى الهى در آنها كمتر ديده مىشد، آيات فوق نازل گرديد و به آنها پاسخ گفت.
ديگر اين كه جمعى از مسيحيان" نجران" در مدينه به حضور پيامبر (ص) آمدند و ضمن سخنان خود، اظهار داشتند كه ما اگر مسيح (ع) را فوق العاده احترام مىگذاريم، به خاطر محبتى است كه به خدا داريم، آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.
همانگونه كه در شان نزول خوانديم گروهى بودند: كه دم از دوستى پيامبر