در اين بخش از آيات به سه موقف از مواقف حج اشاره شده" عرفات" كه محلى است در حدود 20 كيلومترى مكه و حاجيان از ظهر روز نهم ذى الحجه تا غروب آفتاب در آنجا وقوف مىكنند و به عبادت پروردگار مشغولند سپس وقوف در مشعر الحرام يا" مزدلفه" كه بخشى از شب عيد قربان و صبحگاهان قبل از طلوع آفتاب در آنجا مىمانند و به راز و نياز با پروردگار مىپردازند و سوم سرزمين منى كه محل قربانى و رمى جمرات و پايان دادن به احرام و انجام مراسم عيد است.
زائران خانه خدا بعد از انجام مراسم عمره راهى مراسم حج مىشوند و نخستين مرحله همان وقوف در عرفات است كه از نيمه روز نهم ذى الحجه تا غروب آفتاب در آنجا توقف مىنمايند سپس از آنجا به سوى مشعر الحرام حركت مىكنند (در آيات فوق به هر دو قسمت اشاره شده است).
در نامگذارى سرزمين" عرفات" به اين نام جهات گوناگونى ذكر كردهاند، گاه گفتهاند هنگامى كه پيك وحى خداوند جبرئيل مناسك حج را در آنجا به ابراهيم نشان داد ابراهيم مىفرمود:" عرفت، عرفت" (شناختم- شناختم) لذا آنجا را عرفات گفتند.
گاه گفتهاند اين داستان براى آدم واقع شد و گاه گفته شده كه آدم و حوا در آن سرزمين يكديگر را پيدا كردند و شناختند و گاه گفته شده زوار خانه خدا در آنجا يكديگر را مىبينند و مىشناسند و تفسيرهاى ديگر «1» «2».
1) فخر رازى در اينجا هشت قول در تفسير معنى" عرفات" ذكر كرده است (جلد 5 صفحه 173 و 174). 2) در اينكه" عرفات" مفرد است يا جمع در ميان مفسران گفتگو بسيار است بعضى آن را جمع" عرفه" مىدانند و بعضى گفتهاند عرفه نام زمان آن اعمال (نهم ذى الحجه) و عرفات نام آن مكان است (روح المعانى جلد 2 صفحه 87).