در ناز و نعمتند، اما افراد با ايمان در رنج و عذاب، و فقر و پريشانى زندگى ميكنند؟
آيات فوق نازل شد و به اين سؤال پاسخ گفت «1».
سؤالى كه در شان نزول بالا براى جمعى از مسلمانان عصر پيامبر، مطرح بود يك سؤال عمومى و همگانى براى بسيارى از مردم در هر عصر و زمان است، آنها غالبا زندگى مرفه و پر ناز و نعمت گردنكشان و طغيانگران و فراعنه و افراد بىبند و بار را، با زندگى پر مشقت جمعى از افراد با ايمان مقايسه ميكنند و ميگويند چرا آنها با آن همه جنايت و آلودگى زندگى مرفهاى دارند، و اما اينها با داشتن ايمان و تقوى در سختى به سر ميبرند و گاهى اين موضوع در افراد سست ايمان ايجاد شك و ترديد مىكند.
اين سؤال اگر به دقت بررسى شود و عوامل مطلب در دو طرف تجزيه و تحليل گردد، پاسخهاى روشنى دارد، كه آيه فوق به بعضى از آنها اشاره كرده است و با دقت و مطالعه، به بعضى ديگر ميتوانيم دست يابيم.
آيه ميگويد: لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ:" رفت و آمد پيروزمندانه كافران در شهرهاى مختلف هرگز تو را نفريبد" ... گرچه مخاطب در آيه شخص پيامبر است ولى روشن است كه منظور عموم مسلمانان ميباشند.
سپس ميفرمايد مَتاعٌ قَلِيلٌ:" اين پيروزيها و درآمدهاى مادى بى قيد و شرط، پيروزيهاى زودگذر و اندكاند".
ثُمَّ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهادُ:" به دنبال اين پيروزيها عواقب شوم و
1- تفسير مجمع البيان و المنار و الميزان.