(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ) سپس دستور مىدهد كه براى مقابله با دشمن از روشها و تاكتيكهاى مختلف استفاده كنيد و" در دستههاى متعدد يا به صورت اجتماع، براى دفع دشمن حركت كنيد".
(فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً).
آنجا كه لازم است در دستههاى مختلف و پراكنده حركت كنيد از اين طريق وارد شويد و آنجا كه ايجاب مىكند همگى به صورت يك ارتش بهم پيوسته به ميدان دشمن بشتابيد، اجتماع را فراموش نكنيد.
بعضى از مفسران" حذر" را در آيه فوق تنها به معنى اسلحه تفسير كردهاند، در حالى كه" حذر" معنى وسيعى دارد و مخصوص" اسلحه" نيست به علاوه در آيه 102 همين سوره دليل روشنى است كه حذر با اسلحه تفاوت دارد آنجا كه مىفرمايد: ...
أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ.
" مانعى ندارد كه به هنگام ضرورت، در موقع نماز در ميدان جنگ سلاح خود را به زمين بگذاريد، ولى حذر يعنى مراقبت و آماده باش را از دست ندهيد!" اين آيه دستور جامع و همه جانبهاى به تمام مسلمانان، در همه قرون و اعصار، مىدهد كه براى حفظ امنيت خود و دفاع از مرزهاى خويش، دائما مراقب باشند، و يك نوع آماده باش مادى و معنوى به طور دائم بر اجتماع آنها حكومت كند.
جالب اينكه معنى" حذر" بقدرى وسيع است كه هر گونه وسيله مادى و معنوى را در بر مىگيرد، از جمله اينكه مسلمانان بايد در هر زمان از موقعيت دشمن، و نوع سلاح، و روشهاى جنگى، و ميزان آمادگى، و تعداد اسلحه و كارايى آنها با خبر باشند، زيرا تمام اين موضوعات در پيش گيرى از خطر