نشر شايعات را به عنوان يك نوع مبارزه و يا انتقامجويى تعقيب مىكنند ولى براى اجتماعات سالم نشر شايعات زيانهاى فراوانى به بار مىآورد و اگر اين شايعات پيرامون افراد لايق و مثبت و مفيد باشد، آنها را در خدمات خود دلسرد مىنمايد، و گاهى حيثيت چندين ساله آنها را بر باد مىدهد و مردم را از فوائد وجود آنان محروم مىسازد.
به همين دليل اسلام صريحا هم با" شايعهسازى" مبارزه كرده و جعل و دروغ و تهمت را ممنوع مىشمارد و هم با نشر شايعات، و آيه فوق نمونهاى از آن است.
سپس در پايان آيه اشاره به اين حقيقت مىكند كه" اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نمىشد و بوسيله راهنماييهاى پروردگار از چنگال اينگونه شايعات و عواقب وخيم آن نجات نمىيافتيد، بسيارى از شما در راههاى شيطانى گام مىنهاديد و تنها عده كمى بودند كه مىتوانستند خود را از پيروى شيطان بر كنار دارند".
(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطانَ) يعنى تنها پيامبر (ص) و صاحبنظران و دانشمندان موشكاف و باريك بينند كه مىتوانند خود را از وساوس شايعات و شايعهسازان بركنار دارند، و اما اكثريت اجتماع اگر از رهبرى صحيحى محروم بمانند گرفتار عواقب دردناك شايعهسازىها و نشر شايعات خواهند شد «1».
(1) از آنچه گفتيم روشن مىشود كه" الا قليلا" استثناء از ضمير" اتبعتم" است و هيچگونه تقديم و تاخيرى در آيه نيست (دقت كنيد).