عصر پيامبر (ص) مضمون روايت فوق را در اشعار خود كه در باره على (ع) سروده چنين آورده است:
يعنى:" تو بودى كه در حال ركوع زكات بخشيدى، جان بفداى تو باد اى بهترين ركوع كنندگان".
" و به دنبال آن خداوند بهترين ولايت را در باره تو نازل كرد و در ضمن قرآن مجيد آن را ثبت نمود" «1».
جمعى از متعصبان اهل تسنن اصرار دارند كه ايرادهاى متعددى به نزول اين آيه در مورد على (ع) و همچنين به تفسير" ولايت" به عنوان" سرپرستى و تصرف و امامت" بنمايند كه ما ذيلا مهمترين آنها را عنوان كرده و مورد بررسى قرار مىدهيم:
1- از جمله اشكالاتى كه نسبت به نزول آيه فوق در مورد على (ع) گرفتهاند اين است كه آيه با توجه به كلمه" الذين" كه براى جمع است، قابل تطبيق بر يك فرد نيست، و به عبارت ديگر آيه مىگويد:" ولى" شما آنهايى هستند كه نماز را بر پا مىدارند و در حال ركوع زكات مىدهند، اين عبارت چگونه بر يك شخص مانند على (ع) قابل تطبيق است؟.
پاسخ در ادبيات عرب مكرر ديده مىشود كه از مفرد به لفظ جمع، تعبير
(1) اشعار حسان بن ثابت با تفاوت مختصرى در كتب بسيارى نقل شده از جمله در كتاب تفسير" روح المعانى آلوسى" و" كفاية الطالب گنجى شافعى" و كتب بسيار ديگر.