وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ (56)
56- و كسانى كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند (پيروزند زيرا) حزب و جمعيت خدا پيروز مىباشد!.
اين آيه تكميلى براى مضمون آيه پيش است و هدف آن را تاكيد و تعقيب مىكند، و به مسلمانان اعلام مىدارد كه:" كسانى كه ولايت و سرپرستى و رهبرى خدا و پيامبر (ص) و افراد با ايمانى را كه در آيه قبل به آنها اشاره شد بپذيرند پيروز خواهند شد، زيرا آنها در حزب خدا خواهند بود و حزب خدا پيروز است".
(وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ).
در اين آيه قرينه ديگرى بر معنى ولايت كه در آيه پيش اشاره شد يعنى" سرپرستى و رهبرى و تصرف" ديده مىشود، زيرا تعبير به" حزب اللَّه" و" غلبه آن" مربوط به حكومت اسلامى است، نه يك دوستى ساده و عادى و اين خود مىرساند كه ولايت در آيه به معنى سرپرستى و حكومت و زمامدارى اسلام و مسلمين است، زيرا در معنى حزب يك نوع تشكل و هم بستگى و اجتماع براى تامين اهداف مشترك افتاده است.
بايد توجه داشت كه مراد از الَّذِينَ آمَنُوا در اين آيه، همه افراد با ايمان نيستند بلكه كسى است كه در آيه قبل با اوصاف معينى به او اشاره شد.
آيا منظور از پيروزى" حِزْبَ اللَّهِ" كه در اين آيه به آن اشاره شده،